Możliwości pracy i wymagania na niestacjonarnych studiach pielęgniarskich

Możliwości pracy i wymagania na niestacjonarnych studiach pielęgniarskich

18 lipca, 2025 Wyłączono przez Wielka zmiana

Kształcenie pielęgniarek i położnych w trybie niestacjonarnym stało się możliwe dzięki nowelizacji ustawy o zawodach pielęgniarki i położnej z 2019 roku. Zmiana ta pozwoliła na otwarcie kierunków pielęgniarskich w formie zaocznej, równocześnie precyzując wymogi dotyczące jakości i długości programu studiów. Oba tryby studiów oferują identyczne treści programowe, jednak czas trwania studiów niestacjonarnych oraz liczba godzin praktyk nie mogą być krótsze niż w przypadku studiów stacjonarnych.

Wpływ na rynek pracy i wyzwania dla systemu opieki zdrowotnej

Według danych Naczelnej Izby Pielęgniarek i Położnych, na koniec 2019 roku w Polsce pracowało 229 974 pielęgniarek. Na 1000 mieszkańców przypadało zaledwie 5,2 pielęgniarki, podczas gdy średnia unijna wynosi 9,4. Wprowadzenie studiów niestacjonarnych miało na celu złagodzenie braków kadrowych w systemie ochrony zdrowia. Niemniej jednak, eksperci, w tym Zofia Małas z Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, wyrażają obawy dotyczące jakości kształcenia w systemie zaocznym, zwłaszcza w kontekście ograniczonej liczby godzin praktycznych.

Program studiów pielęgniarskich zaocznych

Studia pielęgniarskie zaoczne obejmują zarówno zajęcia teoretyczne, jak i praktyczne. Program koncentruje się na naukach ścisłych oraz praktykach medycznych. Przedmioty w programie często obejmują:

  • podstawy pielęgniarstwa,
  • anatomia,
  • fizjologia,
  • dietetyka,
  • patologia,
  • genetyka,
  • biochemia i biofizyka,
  • anestezjologia i pielęgniarstwo w zagrożeniu życia,
  • rehabilitacja i pielęgnowanie niepełnosprawnych,
  • choroby wewnętrzne i pielęgniarstwo internistyczne,
  • pediatria i pielęgniarstwo pediatryczne,
  • chirurgia i pielęgniarstwo chirurgiczne,
  • podstawowa opieka,
  • promocja zdrowia,
  • prawo i pedagogika,
  • opieka paliatywna,
  • podstawy ratownictwa medycznego.

Program trwa zazwyczaj od 2 do 3 semestrów, a jego ukończenie umożliwia uzyskanie tytułu licencjata pielęgniarstwa, który jest niezbędny do wykonywania zawodu.

Koszty i proces rekrutacji

Studia niestacjonarne są płatne, a wysokość czesnego różni się w zależności od uczelni. Proces rekrutacyjny wymaga:

  • złożenia świadectwa maturalnego,
  • posiadania podstawowych umiejętności cyfrowych,
  • kompletnej dokumentacji w określonym terminie.

Niektóre uczelnie oferują także możliwość studiowania na poziomie magisterskim, co wymaga wcześniejszego uzyskania tytułu licencjata.

Możliwości zatrudnienia po ukończeniu studiów pielęgniarskich

Absolwenci studiów pielęgniarskich, niezależnie od trybu kształcenia, mogą znaleźć zatrudnienie w wielu miejscach, takich jak:

  • oddziały szpitalne,
  • przychodnie i gabinety zdrowotne,
  • żłobki i szkoły,
  • domy pomocy społecznej,
  • gabinety rehabilitacyjne,
  • niepubliczne zakłady opieki zdrowotnej.

Studia zaoczne pozwalają na elastyczne łączenie nauki z pracą, co umożliwia zdobycie doświadczenia zawodowego już w trakcie kształcenia.

Uczelnie oferujące pielęgniarstwo zaoczne

Studia pielęgniarskie w trybie niestacjonarnym są dostępne w wielu polskich uczelniach, m.in.:

  • Akademii Humanistyczno-Ekonomicznej w Łodzi,
  • Bydgoskiej Szkole Wyższej,
  • Collegium Medicum w Bydgoszczy,
  • Górnośląskiej Wyższej Szkole Handlowej w Katowicach,
  • Krakowskiej Akademii im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego,
  • Pomorskim Uniwersytecie Medycznym w Szczecinie,
  • Uniwersytecie Medycznym w Poznaniu,
  • Warszawskim Uniwersytecie Medycznym,
  • Wyższej Szkole Ekonomii i Innowacji w Lublinie.

Większość z tych uczelni oferuje również możliwość kontynuowania nauki na poziomie magisterskim.

Zmiana w strukturze kształcenia i wyzwania

Przekształcenie modelu kształcenia pielęgniarek poprzez umożliwienie studiów zaocznych jest odpowiedzią na problemy kadrowe w systemie ochrony zdrowia. Niemniej jednak wiąże się to z wyzwaniami, takimi jak:

  • zapewnienie odpowiedniej jakości nauczania,
  • dostosowanie liczby godzin praktycznych do wymogów zawodowych,
  • utrzymanie równowagi między nauką a pracą zawodową.

Kluczowe pozostaje wsparcie ze strony uczelni i ustawodawców, aby zapewnić wysoką jakość kształcenia oraz odpowiednie przygotowanie praktyczne do zawodu.