Nietolerancja laktozy – jak ją rozpoznać?

Nietolerancja laktozy – jak ją rozpoznać?

11 kwietnia, 2021 Wyłączono przez wielkazmiana

Laktoza to inaczej cukier mleczny, który występuje w mleku i produktach mlecznych, które pochodzą od krów, owiec czy innych ssaków. Enzymem, który powoduje rozpad cząsteczki laktozy jest laktaza jelitowa. Jej niska aktywność powoduje zaburzenia w procesie trawienia laktozy w jelicie cienkim. Ma to wpływ na powstawanie przykrych dolegliwości towarzyszących tak zwanej nietolerancji laktozy.

Objawy nietolerancji laktozy

U osób dotkniętych nietolerancją laktozy, objawy pojawiają w zależności od stopnia nietolerancji, od pół godziny do dwóch godzin po zjedzeniu produktów mlecznych. Są one wywołane przez laktozę, która nierozłożona na cukry nie może zostać wchłonięta w jelitach. Do najczęstszych objawów należą:

  • wzdęcia,
  • ból brzucha,
  • mdłości,
  • wymioty,
  • biegunki,
  • kolki,
  • wydalanie dużej ilości gazów.

Nasilenie wymienionych objawów zależy w głównej mierze od ilości spożytych produktów mlecznych. Im więcej nabiału w diecie, tym poważniejsze i bardziej uporczywe stają się objawy. Ich zaobserwowanie jest pierwszym krokiem do prawidłowej diagnozy nietolerancji laktozy. Kolejnym jest wykluczenie z codziennej diety produktów wywołujących nieprzyjemne dolegliwości.

Właściwe rozpoznanie nietolerancji laktozy

Po zaobserwowaniu wymienionych powyżej objawów należy udać się do lekarza specjalisty, który zleci zrobienie kilku testów, mających na celu prawidłowe rozpoznanie nietolerancji laktozy.

  • Analiza pH stolca – jeśli pH jest kwaśne oznacza to nietolerancję pokarmową. Dzieje się tak, ponieważ niestrawiona laktoza zakwasza kał.
  • Wodorowy test oddechowy – pacjentowi podaje się doustnie określoną dawkę laktozy a następnie mierzy się stężenie wodoru w wydychanym powietrzu. Nietolerancję laktozy diagnozuje się jeśli stężenie wodoru jest przekroczone.
  • Próba eliminacyjna – pacjent przez około 2 tygodnie stosuje dietę bez laktozy i obserwuje, czy objawy ustępują.
  • Test doustnego podania laktozy – pacjent dostaje doustnie laktozę, a lekarz sprawdza stężenie glukozy we krwi.
  • Endoskopia – pobranie wycinka jelita cienkiego w celu określenia zawartości w nim laktazy.

Wszystkie wymienione testy mają na celu potwierdzić lub wykluczyć nietolerancję laktozy u pacjenta. Warto jednak pamiętać, że podstawą skutecznej diagnozy tego rodzaju dolegliwości jest wnikliwa obserwacja swojego organizmu i jego reakcji na spożywany pokarm.

Objawy nietolerancji laktozy

U osób dotkniętych nietolerancją laktozy, objawy pojawiają w zależności od stopnia nietolerancji, od pół godziny do dwóch godzin po zjedzeniu produktów mlecznych. Są one wywołane przez laktozę, która nierozłożona na cukry nie może zostać wchłonięta w jelitach. Do najczęstszych objawów należą:

  • wzdęcia,
  • ból brzucha,
  • mdłości,
  • wymioty,
  • biegunki,
  • kolki,
  • wydalanie dużej ilości gazów.

Nasilenie wymienionych objawów zależy w głównej mierze od ilości spożytych produktów mlecznych. Im więcej nabiału w diecie, tym poważniejsze i bardziej uporczywe stają się objawy. Ich zaobserwowanie jest pierwszym krokiem do prawidłowej diagnozy nietolerancji laktozy. Kolejnym jest wykluczenie z codziennej diety produktów wywołujących nieprzyjemne dolegliwości.

Właściwe rozpoznanie nietolerancji laktozy

Po zaobserwowaniu wymienionych powyżej objawów należy udać się do lekarza specjalisty, który zleci zrobienie kilku testów, mających na celu prawidłowe rozpoznanie nietolerancji laktozy.

  • Analiza pH stolca – jeśli pH jest kwaśne oznacza to nietolerancję pokarmową. Dzieje się tak, ponieważ niestrawiona laktoza zakwasza kał.
  • Wodorowy test oddechowy – pacjentowi podaje się doustnie określoną dawkę laktozy a następnie mierzy się stężenie wodoru w wydychanym powietrzu. Nietolerancję laktozy diagnozuje się jeśli stężenie wodoru jest przekroczone.
  • Próba eliminacyjna – pacjent przez około 2 tygodnie stosuje dietę bez laktozy i obserwuje, czy objawy ustępują.
  • Test doustnego podania laktozy – pacjent dostaje doustnie laktozę, a lekarz sprawdza stężenie glukozy we krwi.
  • Endoskopia – pobranie wycinka jelita cienkiego w celu określenia zawartości w nim laktazy.

Wszystkie wymienione testy mają na celu potwierdzić lub wykluczyć nietolerancję laktozy u pacjenta. Warto jednak pamiętać, że podstawą skutecznej diagnozy tego rodzaju dolegliwości jest wnikliwa obserwacja swojego organizmu i jego reakcji na spożywany pokarm.